Kartka z pamiętnika... :)

Czyli dzień z życia Te.:-)

Jak wygląda Wasza codzienność z pupilami? 
U nas różnie, zazwyczaj jednak w tygodniu wygląda tak samo, o czym będziecie mogli przeczytać poniżej :-)

Tymczasem przypominam, że wciąż można głosować w ankiecie, dotyczącej nagród w konkursie, jaki organizujemy niedługo :-)
Ankieta dostępna jest po prawej stronie bloga, zachęcamy do oddawania swoich głosów. 
A teraz.... zapraszamy do lektury! :)

5:20 

BIP BIP BIP - o żesz psia matko! Jakiż ten dźwięk irytujący! Przecież ja jestem lepszym budzikiem, delikatnym, cichym i też wstaję o tej porze... Dobra nie ma co myśleć, trzeba działać bo znowu włączyła drzemkę, a przecież mój pęcherz już prawie pełny.. 

5:30

Wchodzę na jej głowę i liżę po buzi.. Otwiera oczy ijeeeee!! 
(K) - No dzieńdobryyyy Teeerorek, buźki buźki buźki :) <Kto czytał ten wie o co cho!>
(T) - No cieśćcieść buzi, chodź siku, buzi, pęcherz pełny, ja głodny, już mnie nie kochasz? To dam Ci więcej buzi...

Jesjesjes! Gotowa do wyjścia..Nareszcie...! Sama zrobiła, a ja biedny tyle czekać muszę. Dobra idziemy siusiu...

5:35 
Znalazłem małego ptaszka! Nieżywego pisklaczka i strasznie śmierdzi..No więc biorę delikwenta delikatnie w pysk i biegam jak opętany. A ta moja matka-wariatka za mną. Krzyczy coś w stylu "Terror puść" - Dobre sobie, wtedy by mnie nie goniła... "Terror fe!" - Fe to są twoje perfumy, pisklaczek jest suuuuper!
Oddałem w końcu łup, bo pańcia była już zmęczona i chyba trochę zła.. Nawet dostałem za to smaczka więc warto było. Niestety udało mi się przedłużyć poranne siusiu, tylko troszeczkę, następnym razem muszę wymyślić coś bardziej kreatywnego. 

5:45

Pańcia uwija się jak w ukropie, a ja wyleguję się w cieplutkiej pościeli razem z panem. Czekamy na śniadanie i kawę. Znaczy na kawę czeka pan, bo ja to bardziej na coś co spadnie z blatu, szybko potuptam i schowam się z łupem, za kanapą :D Więc tak leżymy, a ja włączyłem tryb czuwający, coby nie przegapić żadnego okrucha.
Pan dostał jajeczniczkę i chlebek, a ja tylko suchą karmę. - Protestuję i nie jem, sama się zapychaj! Ja poczekam pod stołem, bo pan zawsze brudzi. To dobrze, lubię po nim sprzątać, więc nie wolno Ci mamciu krzyczeć! 
Pan poszedł do łazienki. Zostawił na stole kawałek chleba, więc nie omieszkałem go sobie przywłaszczyć i uciec z nim za łóżko, żeby w spokoju skonsumować zdobycz. Ufff nikt nie zauważył mojego niecnego uczynku, bury nie będzie! :)

6:10

Pan poszedł do pracy i zostaliśmy sami. Znaczy ja i pańcia. Teraz będziemy "wciągać pępek". (Tak pani mówi jak niedośpi, czyli codziennie) Idziemy drzemać i tak jeszcze godzinkę...Chodźcie do mnie, kosteczki smaczne..W snach wszystkie jesteście moje.. 

7:40

Pani wstała krzycząc jak codzień "K%$^@ znowu zaspałam!!" , później zjadła swoje śniadanie (oczywiście od niej to nigdy mi nic nie skapnie, czyściocha!)
No i poszła po te swoje mazidła kolorowe, daje toto na buzie, a mi mówi że wtedy ładniej wygląda i pan zadowolony bo pani piękna.. Nie wiem..Ja tam nie widzę różnicy, dla mnie zawsze jest piękna, a już najbardziej jak daje żarełko i się bawi.. Ale rano nigdy nie ma czasu dla mnie, bo notorycznie zasypia, a później wszystko w biegu robi.. Mam w tym swój udział :> Wtulam się w nóżki, grzeję i ją, i siebie, a wiadomo z ciepełka nie chce się wychodzić. Lubię jak zasypia, bo wtedy dłużej jest ze mną... 
No ale przed wyjściem jeszcze szybkie siuśku na dworze, żebym wytrzymał ten czas, gdy nikogo nie ma w domu. Dobrze, że zdążyłem wywąchać, że mój kumpel L. już był na dworze, znowu nie zdążyliśmy! 

8:30

No i zostałem sam, jak ten przysłowiowy palec.
Co prawda mamcia zostawiła mi kongusia, zostawiła żwaczyk i piłeczkę. Ale zabawa bez niej jest nudna... Zniosłem te wszystkie pyszności na łóżko. Niestety pani nauczyła się wynosić pościel do drugiego pokoju, tego zamkniętego, bo później cała pościel śmierdziała żwaczykami. Znaczy dla niej śmierdziała, ja mogę spać w tych zapaszkach cały dzień! 
Udało mi się też zwędzić brudną skarpetkę z łazienki, więc leżę sobie i memłam na przemian z kongusiem. Pani znów zostawiła mi włączony telewizor, zawsze po jakimś czasie sam się wyłącza. Szkoda, że nie umiem obsługiwać tego czarnego przyrządu do zmieniania programów, bo wolałbym oglądać inne pieski, a nie programy jak karają złych ludzi, pani na to mówi sąd albo jakoś tak.. Nie wiem nie znam się, zmęczony jestem.
Idę spać..

12:00 

Żesz matulu, jakie nudy.. Kong wylizany, żwaczyk strawiony, skarpetka też stała się nudna, jak nikt nie próbuje mi zabrać jej z pyska. Idę popatrzeć co dzieje się za oknem. 
Ludzie chodzą, ciężarówki jeżdżą i hałasują, tylko ja taki zamknięty i smutny.. Ale niedługo wróci pani i zabierze mnie na super spacerek.. Nakręciłem się tą myślą, więc pogoniłem swój ogon, porzucałem kongusiem i padłem.

15:00

Jeszcze trochę się pokręcę po mieszkaniu, bo niedługo nadejdzie ta chwila, że drzwi się otworzą i stanie w nich moja mamcia! 


16:20

Wrrrrum, wrrrum! Poznaję ten dźwięk! 
To ona! To moja pańcia! Już do mnie idzie!!! 
Taktaktaktaktak!!! 
Słyszę klucz w zamku, ze szczęścia prawie leję pod siebie, ale wiem że muszę jeszcze troszkę wytrzymać, pani pewnie znów przywiozła jakieś mięsko, które trzeba schować przed moim czujnym nosem, a poza tym musi przebrać się ze służbowego uniformu, w luźne ciuchy, które mogę jej pobrudzić :)
Weszła! Jest! Moja królowa! Moja mamcia kochana! Moja, moja moja!! 

- Cześć Te! Jestem już!! 
-Cieeeeeeść!! Tęskniłem, chcę kupe, nudziłem się niemiłosiernie, tęskniłem, myślałem że nigdy nie wrócisz, że zostawiłaś mnie na pastwę losu!
-Grzeczny byłeś?!
-Zjadłem pół gąbki bo spadła na podłogę, wymemłałem skarpetkę, byłem meeega grzeczny, spałem, chce siku, pospiesz się, daj buzi, ciastko, daj cokolwiek, a najlepiej chodź już na dwór! 


16:30 



No i po tym wylewnym (z mojej strony) przywitaniu, poszliśmy na spacer! Jacież kręcę, natłok zapachów zewsząd, aż nie wiedziałem gdzie nos wsadzić! Idę sobie od lewa, do prawa, pod nogami, trochę przed, a trochę za pańcią. Ledwo wyszliśmy a ta już marudzi, coś żebym przy nodze szedł, albo powoli.. Co ja poradzę, że niedoniuchany jestem przez dzień cały, odbić sobie muszę.
Mamcia jednak okazuje się pobłażliwa i zabiera mnie do lasu, krzycząc radośnie "piłeczka". Dostaję momentalnego hopla, kręcę się w kółeczko, dopóki jej nie wyciągnie i nie zacznie rzucać.
Potem spacerujemy leśnymi ścieżkami jeszcze trochę, trochę bawimy i robimy krótki trening moich umiejętności. Narcystyczny jestem nieco więc chwalę się swoją mądrością i rezolutnością, a pańcia wciąż piszczy "Dooobrze!" "Super pies!!" - Tak jak bym sam tego nie wiedział... No ale miło, że mnie chwali i jeszcze żarcie prawie za friko! Żyć nie umierać!
I nagle za plecami pańci wyłania się jakieś ogromne stworzenie, potwór istny, mówię Wam! Struchlałem, bo pani też się lekko przeraziła, czułem to. Pańci mówi, że to leleń. Boje sie lelenia i chowam za jej pleckami, żeby mnie przypadkiem nie zobaczył. Ale leleń chyba bał się groźnego spojrzenia mamci, bo uciekł aż się kurzyło! :)
Z tych wszystkich wrażeń stałem się zmęczony. Pani chyba to zauważyła, bo stwierdziła, że pójdziemy do domu, ale mamy daleko. 

18:00

Wróciliśmy, zjadłem kolację i położyłem się na moim kocyku. 
W sumie byłem znużony, ale lubię patrzeć jak pańcia robi jedzonko na następny dzień i szykuje obiad dla pana. A jakie wtedy zapachy roznoszą się po domu... Teraz znów mają mało czasu dla mnie, więc sam zajmuję się sobą. Gryzę kostkę, albo drzemam na zmianę z obserwacją otoczenia.

21:00

Niedługo czas ostatniego spaceru, więc dostaję wieczornej głupawki. Szczekam na kostkę, podrzucam ją i generalnie biegam jak opętany. Pani się śmieje, że jestem zdrowo walnięty, a pan mówi jej na to "Jaka pani taki pies". Czy to znaczy, że jesteśmy walnięci? Dlaczego, przecież mnie ani pańci nikt nie bije, to jaki walnięty? Nie rozumiem czasem tych ich rozmów. 

22:00 

Jesjes! Idziemy na siusiu. W dobrym momencie, bo spotykamy mojego kumpla Luka. Ganiam z nim trochę po trawie, a ten dziwak ugryzł mnie w ogon! Odwdzięczam się mu pięknym za nadobne i gryzę go w nos, a ten jak nie warknie, jak nie szczeknie na mnie! Wołam mu "stary nie złość się" ale on ma już permanentnego focha i ucieka do swojej mamci. Jeszcze trochę skaczę w stronę ramion pani B. z myślą, że złapię tego małego skubańca, ale pańcia mówi że nie wolno i już dość. Szkoda, bo jeszcze z nim nie skończyłem!
Następnym razem mu pokażę, kto tu rządzi! :)

22:30

Leżymy już w ciepłym łóżeczku. Oczywiście nie mogę pozwolić, by państwo zajęli się sobą, więc wchodzę w nóżki i wtulam się mocno.

 Niestety znowu mnie wygonili, ale nie martwcie się... Jeszcze tu wrócę! Ale teraz jestem zły więc ku uciesze państwa idę do drugiego pokoju! 



23:30 
Aaaaale tam jest zimno, wracam w moje stałe miejsce. Na szczęście pani i pan już śpią, więc wciskam się na królewskie łoże i uciekam w objęcia Morfeusza... I tak już do rana :-)

Miłej niedzieli!!! :)