Osiedlowe życie, psi podbiegacze i niefrasobliwi właściciele

Każdy z nas, ma chyba swoje osiedlowe kwiatki, osoby na których widok, poziom irytacji zwiększa się do górnej granicy.
Niektóre sytuacje bywają zabawne, inne denerwujące, a jeszcze kolejne wprawiają nas w osłupienie.
Przyznam szczerze, że dopóki mieszkałam w bloku pod lasem, na zupełnym uboczu nie miałam takich sytuacji prawie wcale. Prócz nas, tylko dwie rodziny posiadały psa, a że blok był ogrodzony, zamykany na pilota, to nigdy nie bałam się, że Terror niespodziewanie mi ucieknie.
Wszystko zmieniło się, gdy przeprowadziliśmy się na osiedle. Diametralna zmiana, co rusz panie wyprowadzające swoje ukochane jorusie wokół bloku, czy na 200m ścieżkę, prowadzącą do lasu.
Prócz tego nieobeznani z kulturą osobistą, podpici panowie, nie przebierający w słowach, psy biegające luzem, głuche na wołania właściciela, czy obsesyjni "miłośnicy" zwierząt, co to jak widzą psa, to ze stu metrów potrafią wydawać takie dźwięki, że zastanawiam się nad telefonem do szpitala psychiatrycznego ;-)

Oczywiście są też niekonfliktowi właściciele, zapinający swoje psy na smycz, gdy tylko w zasięgu wzroku zobaczą innego czworonoga, dzieci (!) pytające czy mogą pogłaskać, a nawet jeden (sukces!) pan trenujący ze swoim psem posłuszeństwo.


Po miesiącu mieszkania w nowym miejscu, postanowiłam spisać kilka sytuacji, które moim zdaniem zasłużyły, by w takim wpisie się znaleźć. :-)

1. Wiecznie szczekające psy.
Tak, to nie żart. W mojej klatce, prócz Terrora mieszka jeszcze 9 psów. Statystycznie na jedną rodzinę przypada więc jeden pies, w klatce. W praktyce sąsiedzi z naprzeciwka mają trzy, nad nami dwa, inni po jednym. W teorii dość normalnym zjawiskiem jest, że pies szczeka, gdy słyszy hałas za drzwiami, gdy ktoś puka itd. (Chociaż Terror tego nie robi i nie wyobrażam sobie w życiu, żeby takie sytuacje miały w naszym domu miejsce) Tutaj psy szczekają bez wyraźnego powodu, gdy właściciele siedzą w domu (Jak może im nie przeszkadzać hałas, ujadającego po kilka godzin psa?! Nie chcę dokładnie opisywać, kto jakie ma metody, ale są to m.in. - zamykanie psa na balkonie, aż się uspokoi (w rezultacie pies siedzi 45min na dworze i non stop szczeka, co słychać z taką głośnością jakby siedział na moim balkonie), niezwracanie uwagi, dziwne epitety pod adresem psa itd. Ja nie wiem co jest z tymi ludźmi,

2. On sie tylko chce przywitać
#1
Idę sobie z Te, grzecznie na smyczy, nagle w zasięgu wzroku pojawia się pies w typie foksterriera. Dwóch panów przy blaszanym  garażu popija sobie spokojnie piwko, ciesząc się wrześniowym słońcem. Terror jest nastawiony przyjaźnie do wszystkich psów, ale zawsze zachowuję ostrożność.
Krzyczę więc do panów, żeby zabrali swojego psa na smycz,  bo chciałabym przejść. "Pani on tylko sie przywitać chce!" - słyszę, więc naiwnie myśląc, że pan zna swojego psa staram się przejść.
Nagle pies wyszczerza zęby i szykuje się do ataku, coś tam krzyczę do pana żeby NATYCHMIAST zabrał psa i w szamotaninie odciągam Terrora. Pan oczywiście nie zareagował, a siedział z 10metrów od całego zdarzenia. Po ponad godzinnym spacerze, wracam sobie spokojnie tą samą drogą, panowie dalej siedzą, w stanie już znacznie gorszym niż przed godziną, pies .. a jakże! Bez smyczy, więc z daleka znów wołam żeby go zabrał bo chce przejść, a niedawno jego pies rzucił się na mojego. "Bo on się tak wita". No ku&$^$a - tyle mi na myśl przychodzi, podsumowując zachowanie podpitego mężczyzny.

#2

Z daleka widać, że pracuję ze swoim psem, wydaję komendy. Uczę spokojnego przechodzenia obok innych czworonogów. Niestety przez niektórych ludzi, ta nauka kompletnie nam nie idzie, a poziom ekscytacji Terrora, gdy widzi swojego pobratymcę, sięga zenitu.
I tak biegnie sobie piesek, za pańciowym rowerem, oczywiscie bez smyczy. Oczywiście nie reaguje na beztroskie wołanie swojej pańci, i OCZYWIŚCIE musi podejść do nas. Ku uciesze Terrora, mojej mniej. Wołam do pani, czy może zapiąć psa na smycz, bo stałam tuż przy przejściu na drugą stronę ulicy. Pani wesoło odpowiada "pewnie już zapinam" po czym mija nas rowerem i dalej jedzie, nie zwracając uwagi, że jej pies niczym przysłowiowy rzep, wędruje za nami przez ulicę. Nagle! Olśnienie! Nie ma jej kochanego burka przy rowerze. No to hop z roweru i stoi przy ulicy jezdni, nawołując czworonoga. Szczyt nieodpowiedzialności, czy głupoty? 

3. Pani go puści, niech se polatajo!

Jako, że mieszkam na Śląsku, gwara tu jest (przynajmniej dla mnie jako osoby, pochodzącej z Kujaw) MEGA śmieszna. W sklepie słysząc jak panie " godajom", często zaciskam zęby, żeby zacząć chichotać :-)
No i takie niespodziewane ataki słowne w moją stronę, powodują niekontrolowane wybuchy śmiechu.
Abstrahując od tego, że nie zawsze mam czas i ochotę, by mój pies spoufalał się z innymi, to zwyczajnie nienawidzę, gdy ktoś wręcz ROZKAZUJE mi co mam robić, z MOIM psem. 

4. Mje to wszystkie psy kochajo!

Szkoda, że ktoś nie bierze pod uwagę, że właściciel nie chce, by jego pies kochał wszystkich!
Zwykle takie teksty słyszę od starszych panów, co to już z daleka wyciągają ręce, do Terrora.
Szczytem był pan cmokacz, którego kiedyś spotkałam na łące. 
Dzieliło nas ze 30metrów, oboje z Terrorem skupieni na nauce, nagle pan dostrzega nas z daleka i woła na cały regulator "Oooo piesek! Chodź tu do mnie!! <cmok,cmok> No chodź tu <titititi> Puść go dziewczyno, niech sie przywita, mje wszystkie kochajo! "
Na moje stanowcze, proszę psa nie wołać, jesteśmy w trakcie ćwiczeń pan kwituje "Ku#%@, no wariatka!" I dalej ciumka do psa! Dołączając powolny chód pana, musiałam znosić tę sytuację prawie pięć minut, ale gość niestrudzenie wołał dalej Te. Masakra!

Inna sytuacja, 

5. 
U weterynarza. Przychodzi pan 50+, bez psa, po tabletki czy inne coś. Siedzę z Terrorem spokojnie w poczekalni, nagle pan podchodzi, bez pytania wyciąga łapy "No chodź malutki, chodź! " I tu następuje głaskanie po głowie. 
Proszę więc grzecznie pana, żeby nie głaskał psa po głowie, a najlepiej żeby w ogóle go nie dotykał, bo ma chorą skórę i to zaraźliwe. 
Bardzo szybko pan zabrał łapy, niektórzy dali się nabrać i w pośpiechu odsunęli się ze swoimi psami, natomiast pani wet spojrzała wesoło pokazując kciuk do góry :)
Polecam sposób, wypróbowany kilkanaście razy :) 

6. To pani pies się rzucił na mojego.
Takie słowa usłyszałam, gdy pan przechodził ze swoim mixem jrt przez las. Naturalnie pies był bez smyczy. Gdy tylko się do nas zbliżał, pan spokojnym tonem oświadczył, że ona się tylko przywita i odejdzie. Z daleka widziałam, że pies niezbyt przyjaźnie nastawiony, podchodzi do nas i z zębami na Terrora. Krzyczę więc do pana, żeby zabrał psa, a on zaczyna się po mnie wydzierać, że to mój pies się rzucił na jego psa! Powiedziałam więc, że prosiłam, żeby zapiął swojego, a on do mnie "Było iść inną drogą, albo nie zwracać uwagi na moją sunię"
YHM. Brak słów!






I taki smaczek na koniec.
Ze sklepu. Stoi pani przede mną, jej pies pod sklepem. ( yhh!)
Zrobiła swoje zakupy, ja swoje też szybko załatwiłam. Wychodzę z Terrorem (zawsze wchodzę do sklepu z nim). Drugą stroną ulicy idą dwa duże psy, na które mały przywiązany zaczyna szczekać. 
Terror lekko się nakręca, mały piesek, którego pani właśnie odwiązuje nakręcony już bardzo, wyrywa się do nas. I tekst pani do psa:
"No i na co ci to?! No odpowiedz!!" 

A Was jakie sytuacje spotykają na codzień? Co Was najbardziej denerwuje/śmieszy w zachowaniu innych "psiarzy"? :)